Rozdział 1-Egzamin: Finały

11. Egzamin: Finały

Konohamaru Sarutobi vs. Black Heart cz.2

Naruto rozglądając się w lekkim zdenerwowaniu tą sytuacją zwrócił uwagę na swojego najbliższego rywala siedzącego w samotności oraz w pełni skupionego. Brązowo-włosy chłopak na szyi miał opaskę Shinobi Konohy której materiał był koloru niebieskiego oraz w tym samym kolorze chustę przewiązaną przez szyję. Ubrany był w ciemnoszary dres, który będąc rozpiętym pokazywał koszulkę ze znakiem Wioski w której się urodził i wychowywał. Czarne spodnie i wysokie buty dopełniały jego ubiór. Siedział na ławce ze złączonymi dłońmi, zaś łokcie podpierał na kolanach. Patrzył zamyślonym wzrokiem w skrawek ziemi tuż przed nim całkowicie ignorując otoczenie, jakby cały ten gwar widzów zgromadzonych na stadionie absolutnie do niego nie docierał. Blondyn z braku lepszego zajęcia w tej chwili podszedł do niego chcąc porozmawiać, oraz stworzyć grunt pod przyszłą relację. Syn Sandaime Hokage nie zwrócił na niego uwagi nawet gdy ten już podszedł i usiadł tuż obok niego.
-Masz jakieś plany na najbliższą godzinę?- spytał chcąc zacząć rozmowę w jak najbardziej naturalny i neutralny sposób
-Eee....-gwałtownie odwrócił głowę w stronę swojego rozmówcy będąc w tak bezceremonialny sposób wyrwanym ze swojego transu- nie zauważyłem jak podchodzisz, ale tak, w pewnym sensie mam pomysł jak spędzić ten czas.
-Czy aby nie przeszkadzam? Podszedłem do ciebie gdy byłeś taki skupiony, ciężko było zwrócić twoją uwagę, teraz mówisz, że masz jakieś plany...
-Nie, to nie tak! Po prostu... Myślałem o mojej kolejnej walce, walce z tobą, o taktyce i sposobach jakie pozwolą mi zdobyć przewagę. Przez wzgląd na mojego ojca nie tyle muszę wygrać, co zrobić wszystko by przechylić szalę zwycięstwa na moją korzyść. Taka jest rola dzieci Hokage-na te słowa Naruto uśmiechnął się w podświadomości.
-Nie zamierzam ci dawać żadnych rad, w końcu jesteśmy przeciwnikami, ale odnoszę wrażenie, że chcesz być Shinobi ze względu na ojca. Ciężko jest nam żyć z takim brzemieniem, ale musimy mieć świadomość, że walczymy tylko dla siebie i o siebie. Nic więcej. Wszystko sprowadza się do tego, że w przypadku zagrożenia życia sam musisz o siebie zadbać. Ideały wielkich ludzi mogą ci przyświecać, jednak nie uratują twojego tyłka. Pamiętaj o tym.
-Nie rozumiesz mnie ponieważ nie znajdujesz się w mojej sytuacji, dlatego twoje rady są delikatnie rzecz ujmując.... chwila, dlaczego mówisz w liczbie mnogiej? -Cholerny dzieciak, dobry jest, zwraca uwagę na szczegół, który starałem się przekazać mimochodem tak, by mógł za jakiś czas zastanowić się nad naszą rozmową. Pora kończyć tę wymianę zdań, zanim dowie się zbyt dużo jeszcze przed walką.
-Teraz to się nie liczy. Za kilkadziesiąt minut zmierzymy się ze sobą i oczekuję od ciebie pełni zaangażowania. Nie zadowolę się walką bez poświęcenia dla niej wszystkiego z twojej strony. Łatwe zwycięstwo nie da żadnej satysfakcji żadnemu z nas. Postaraj się młody. -mówiąc to wstał i odszedł zostawiając Konohamaru samego. Jeśli chce wykorzystać swoje atuty i moje słabe punkty musi przeanalizować każdy szczegół naszego starcia, zaplanować każdy ruch i każdą reakcję. Muszę dać mu czas, no i nie jest tak, że nie mam nic do roboty... Jeśli bym pozwolił Fū umrzeć ot tak w samym centrum wioski to mogłoby się skończyć raczej nieciekawie.
Po odbyciu rozmowy z młodym Genninem udał się do wnętrza stadionu. Po przekroczeniu masywnych ciemno-dębowych, wysokich na 3 metry drzwi, których szerokość przekraczała 2 metry zatrzymał się na chwilę i przykucnął. Po przyłożeniu dłoni do podłoża i chwili skupienia wyczuł chakrę Hokage i wiedział już w którym kierunku musiał się udać. Przemierzając liczne korytarze, który były rozświetlone przez wiszące naprzeciw siebie lampy musiał uważać by natknąć się przypadkiem na kogoś obcego. Oczywiście, mógłby się wtedy wywinąć udając niewinną, dobrze ułożoną osobę która zagubiła się w gąszczu korytarzy, jednak nie chciał wzbudzać jakichkolwiek podejrzeń. Drugą sprawą była konieczność wyciszenia swojej chakry. Nawet jeśli Tsunade wraz sakurą i resztą medic-ninja byli zajęci to pozostawał jeszcze Kakashi, który mógł go wyczuć i rozpoznać, a na to nie mógł sobie pozwolić.
Naruto zbliżając się coraz bardziej do miejsca w którym wyczuł Czcigoną zachowując czujność zwrócił się do partnera w swojej podświadomości:
-Kyu, mam do ciebie wielką prośbę, od której zależy wszystko co się dalej potoczy. Nie będę teraz potrzebował twojej chakry ani umiejętności bitewnych, dlatego chcę żebyś zrobił dwie rzeczy. Po pierwsze, przekaż temu leniowi leżącemu na kanapie w świeżo wyremontowanym domu by zrobił dwa kolejne klony i kazał im zbierać naturalną energię do trybu Sage. To na wszelki wypadek, gdyby sprawy obrały najgorszy możliwy scenariusz. Gdy już to zrobisz, skup się proszę całkowicie na Nanabim i Fū. Chciałbym żebyś informował mnie o wszystkim co się z nią wiąże, jej stanem, pracą medic ninja, prognozami dotyczącymi jej życia. Proszę cię o to, ponieważ będąc klonem z przekazanym tak niskim poziomem mocy nie będę w stanie ukrywać swojej obecność wśród tak dobrze wyszkolonych Shinobi oraz jednocześnie skupiać się na chakrze Jinchuuriki. Zrozumiałeś?
-Przekazałem już oryginałowi twoje polecenia, teraz zajmuję się drugą prośbą.
-Dokładnie tak działaj, z wyprzedzeniem i skutecznością- pochwalił Kuramę chcąc podtrzymać jego zaangażowanie, jednak ten był już poza zasięgiem komunikacji w podświadomości, gdyż zajmował się teraz stanem zdrowia reanimowanej Kunoichi.
Do Blacka, będącego coraz bliżej celu zaczęły powoli docierać odgłosy z, jak się domyślał, sali operacyjnej. Nerwowe pokrzykiwania, polecenia wydawane przez osobę dowodzącą reanimacją, w tym wypadku Hokage-sama. Zastanawiał się jak idzie akcja, jednak skoro Kurama nie informował go, oznaczało to tyle, że nie działo się nic nadzwyczajnego i stanowi zdrowia Fū nic nie zagraża. Nasz Blond-włosy bohater właśnie dotarł na miejsce, jednak wiedząc, że Hatake również tu jest, postanowił przystanąć na rogu, tuż przed skrętem do poczekalni, znajdującej się naprzeciw drzwi do sali. Czekając tam zwrócił uwagę na dziwne zachowanie Kakashiego, rozglądał się dookoła, na ściany, meble i dekoracje, nerwowo mamrocząc coś pod nosem. Większość z jego słów była dla Naruto niewyraźna, jednak po strzępkach które zrozumiał doszedł do wniosku, że sędzia egzaminów ma obsesję na punkcie dekoracji wnętrz oraz aranżacji pomieszczeń. Wywołało to delikatny chytry i lekko diabelski uśmieszek na twarzy przyczajonego na rogu Genina, który już myślał jak to w przyszłości wykorzystać przeciwko niemu. Po chwili rozmyślania obu Shinobi zostały przerwane przez szczęk otwieranego zamka w drzwiach, które otworzyły się, a Tsunade wraz z Sakurą opuściły salę operacyjną wchodząc do poczekalni, zastając tam zniecierpliwionego Hatake, który wręcz żądał natychmiastowej odpowiedzi.

_________________________________________________________________________________
Tsunade, Retrospekcja

-Cholerny Sai! -wrzasnęła pełna złości Tsunade. Jej twarz była wręcz krwiście czerwona z licznymi pulsującymi żyłkami na szyi oraz skroni.-Shizune! Natychmiast przygotuj salę operacyjną na stadionie i niech Sakura w tej chwili do mnie dołączy! -Podopieczna Gondaime nic nie mówiąc pobiegła poinformować młodą Haruno by tuż po tym biec w stronę szpitalnej części stadionu. Natomiast Hokage tuż po wydaniu polecenia wyskoczyła jak z procy ze swojego dotychczas zajmowanego miejsca na arenę, nie bawiąc się w kurtuazyjne używanie schodów i drzwi. Nie było na to czasu. Po wylądowaniu na piaszczystej arenie z dosyć donośnym dźwiękiem wzbiła kurz wokół siebie, nerwowo rozglądając się na boki.
-Sakura do cholery! -natychmiast po tych słowach różowo-włosa kunoichi stała u boku swojego nauczyciela. -Natychmiast zacznij przypalać największe rany używając chakry, musimy zatamować krwawienie. -Hai sensei!- po czym obie zajęły się natychmiastową i niecierpiącą zwłoki akcją reanimacyjną. Młodsza z Medic Ninja zaczęła przypalać chakrą miejsce w którym oderwane było prawe ramię. Szczęściem w nieszczęściu dla poszkodowanej było to, że po tak brutalnym ataku straciła przytomność. Żaden człowiek będąc świadomym nie wytrzymałby tak wielkiego bólu przypalania ciała żywcem, to jak największa torturą. Zaś Piąta Hokage w tym samym czasie wpuszczała strumieniowo chakrę do kluczowych organów wewnętrznych mieszkanki Taki-Gakure by podtrzymać funkcje życiowe. Niestety, wiele z nich było poważnie uszkodzonych i zbyt długie zwlekanie z operacją na otwartym ciele zakończyłaby się w tylko jeden sposób- śmiercią.  Na szczęście w tym samym momencie obok nich zjawił się oddział ninja konieczny do przetransportowania poszkodowanej na salę operacyjną. Po kilku chwilach byli już w środku. Dowodząca tą akcją przekazała podopiecznym, że nie mają czasu do stracenia i nie mogą sobie zaprzątać w tej chwili głowy czymkolwiek co nie jest związane z uratowaniem jej życia, w tej chwili tylko to się liczyło.
-Sakura, zrobiłaś co ci kazałam?
-Tak Sensei, krwawienie zewnętrzne ustało, jednak gdy wykonywałam zadanie zauważyłam liczne krwotoki wewnętrzne.
-Tym zajmiemy się za chwilę, priorytetem jest teraz wyleczyć kluczowe organy, które teraz już ledwie funkcjonują, jeśli tego nie zrobimy zatrzymanie krwotoku nic nie da. Musimy przywrócić krążenie krwi. Sakura, chcę żebyś ciągle podtrzymywała pacjenta w stanie śpiączki, wiem że sobie poradzisz, liczę na ciebie. Shizune! Ty w tym czasie zajmij się przygotowywaniem lekarstw wzmacniających organizm Mają ją wzmocnić tuż po zakończeniu operacji! -po wydaniu poleceń wszyscy zgromadzeni potwierdzili zrozumienie zadań im przydzielonych i każdy zaczął robić to co do niego należało. Tymczasem Najlepszy Medyczny Ninja świata przed rozpoczęciem zadań które sama sobie wyznaczyła podała pacjentce zmieloną pigułkę ze skrzepniętą krwią dodatkowo naładowując ją chakrą tak, by natychmiast spowolniły przepływ krwi. Bez takiego zabiegu Fū wykrwawiłaby się natychmiast w trakcie operacji. Będąc już w pełni przygotowaną i skupioną Tsunade uwolniła przepływ swojej chakry w dłoniach aktywując technikę Chakura no Mesu, po czym rozcięła nią resztki ubrania zwisające z ciała. Mając już pełny dostęp do klatki piersiowej pewnym, aczkolwiek spokojnym i niewymagającym pośpiechu ruchem rozcięła skórę by uzyskać dostęp do kluczowych organów pacjenta. Otwór ciągnął się od trzeciego górnego żebra, wzdłuż mostka kończąc się kilka centymetrów powyżej pępka. Podane wcześniej pigułki pomogły, jednak ze względu na konieczność natychmiastowych działań, krew nie skrzepła się tak jak powinna, gdyż kilka jej pojedynczych stróżek spłynęło po bokach już bladego niczym sufit brzucha dziewczyny.
-Teraz najważniejsze- pomyślała Tsunade, po czym wsunęła rękę w szczelinę. Celem tego zabiegu było odbudowanie uszkodzonych organów wewnętrznych, lecząc je poprzez zwielokrotniony podział nowych komórek w organizmie. Mimo uszkodzenia wielu punktów witalnych, zajścia nieodwracalnych zmian dla Gondaime wszystko szło zgodnie z jej planem. Nie mogła pozwolić by ktokolwiek umarł w trakcie jej pomocy. Nie znowu. Nawet jeśli nie zależało jej na Fū tak bardzo jak na Danie to nie dopuszczała do siebie myśli, że jej pomoc okaże się bezcelowa.
-Hokage-sama...-Sakura chcąc zwrócić jej uwagę wypowiedziała to niskim głosem, nie doczekała się jednak jakiejkolwiek reakcji.
-Hokage-sama- tym razem nieco głośniej jednak nadal bez jakichkolwiek oznak usłyszenia jej słów..
-Tsunade! -nie chcąc tracić czasu młoda Haruno musiała podnieść głos, nawet jeżeli w przypadku jej mistrza oznaczało to poważne obrażenia, musiała zrozumieć
-Jak śmiesz przerywać mi w takim momencie mała gówniaro! -Hokage nadal udzielając pomocy umierającej dziewczynie powstrzymywała swoją codzienną reakcje na taką niesubordynację jak tylko mogła
-Sensei, to nic nie da -wypowiedziała każde z tych słów ze smutkiem i goryczą w głosie- w jej mózgu zaszły już nieodwracalne zmiany, nie możemy jej pomóc...
-Jeżeli byłabyś moją uczennicą nigdy nie poddałabyś się jeśli chodzi o ratowanie życia drugiego człowieka! -tak sformułowanym zdaniem trafiła w czuły punkt Haruno, którą dotknęły te słowa, jednak utrzymała trzeźwość umysłu.
-Jeżeli walka jest bezcelowa, Medic-Ninja musi iść dalej i pomóc reszcie, nie angażując w to swoich uczuć, tego mnie nauczyłaś. Tutaj nic już nie możemy zrobić. Jej stan pogarsza się niezależnie od nas, odłamki znajdujące się w najważniejszych organach tylko pogarszają stan. Gdybyś chciała je wyciągnąć Sensei, dziewczyna umarłaby natychmiast. To koniec. -Do Czcigodnej wszystkie te słowa docierały jakby w zwolnionym tempie, słyszała je już zniekształcone, jakby po wypowiedzeniu ich przez Sakurę przedzierały się przez mgłę i dopiero po tym trafiały do niej. Obiecałam, że nie pozwolę by ktokolwiek umarł tuż przy mnie... Nie ważne czy to ktoś z mojej czy wrogiej wioski. Obiecałam! Jak mogę teraz zostawić tą dziewczynę i iść dalej? Potok myśli przerwała czyjaś ręka spoczywająca teraz na jej barku. Był to pokrzepiający, dodający otuchy dotyk. Tylko Shizune widziała Hokage w podobnym stanie już wcześniej, tylko ona wiedziała co należy zrobić by jej mentor ponownie nie zatopił się w odmętach rozpaczy i poczucia winy.
-Już dobrze Tsunade, pamiętaj o przysiędze jaką złożyłaś po przyjęciu funkcji Kage Wioski Ukrytej w Liściach. Pamiętasz? "Zrobię wszystko by pomóc osobie potrzebującej pomocy". Wypełniłaś tę obietnicę, ta dziewczyna potrzebowała pomocy i ty zrobiłaś wszystko żeby tej pomocy udzielić.
Nastrój przygnębienia jaki unosił się w sali był nie do zniesienia, atmosfera była tak gęsta, że można byłoby kroić ją nożem, lub kunaiem, lub shurikenem. Jak kto woli.
-Shizune, muszę wyjść, zamkniesz ranę?- zapytała beznamiętnym głosem dowodząca akcją reanimacyjną, odnosząc się do zasklepienia dużej rany na brzuchu mieszkanki Taki-Gakure.
-Oczywiście, o nic się nie martw, a teraz już idź. -słysząc zapewnienie od swojej podopiecznej, że ta wszystkim się zajmie razem z Sakurą wyszły z sali. Tuż po przekroczeniu progu spostrzegły pytające spojrzenie Kakashiego, jakby od odpowiedzi zależało czy spędzi tu jeszcze chwilę czy zniknie w kłębie szarego dymu.

_________________________________________________________________________________
Black Heart

-Naruto! -głos w głowie blondyna był tak donośny, że sprawiał ból w skroniach
-Liczę, że to coś ważnego skoro jesteś tak głośny...
-Hokage przerwała akcję reanimacyjną! Nic nie mogła zrobić, ale to nie zmienia faktu, że za chwilę Nanabi wydostanie się z ciała jinchuuriki. W środku wioski!
-Cholera.... Co powinienem zrobić?
-Po pierwsze powinieneś był skupić się mniej na efektownych technikach walki, ciągłym popisywaniu się przede mną, a bardziej na technikach klanu Uzumaki. Przydałaby nam się teraz silna technika pieczętująca...
-A gdybyśmy mieli wystarczająco silną technikę, co dalej?- zapytał swojego towarzysza najwyraźniej mając pewnego asa w rękawie
-Śmierci jinchuuriki już nie powstrzymamy, możemy jedynie zapieczętować Chōmei w kimś innym, kimś z wystarczająco wielką wolą przetrwania by mógł zwalczyć chęć wydostania się bestii na zewnątrz.
-Jak mógłbym go zapieczętować?
-Ty nie możesz tego zrobić, jesteś na to za słaby, nawet jeśli połączyłbyś się z oryginałem. Nie jesteśmy Akatsuki, dlatego zapieczętować możemy jedynie okrężną drogą...
-Kyu, co masz na myśli?
-Na prawdę, powinieneś bardziej zainteresować się historią świata Shinobi zamiast uczyć się tych wszystkich technik ofensywnych...
-Nie mam czasu na narzekania w tej chwili, o co chodzi?
-W trakcie swojego długiego życia byłem kontrolowany siłą dwukrotnie, za każdym razem przez bardzo silnego Shinobi, jednak obaj mieli jedną cechę wspólną. Byli to członkowie klanu Uchicha. Jeśli znalazłby się ktoś z wystarczająco silnym Sharinganem by złapać w genjutsu tą dziewczynę razem z jej Biju, mogłoby się udać. Wtedy wystarczyłoby tylko w tą samą iluzję złapać nowy pojemnik na Nanabi i dopiero wtedy uśmiercić Fū. Mówię o tym, że gdy jinchuriki wraz ze swoim Biju jest w innym wymiarze i gdy wprowadzi się do tego samego wymiaru kolejną osobę natychmiast uśmiercając poprzedni pojemnik, to Bestia jest zmuszona przybrać nową postać, właśnie tej osoby wprowadzonej do innego wymiaru. Rozumiesz?
-Tak, ale Sharingan wystarczająco silny by tego dokonać, jak rozumiem niezbędna jest technika Tsukuyomi, należy jedynie do dwóch osób. Pierwszą z nich jest Danzō, który gdyby tylko się dowiedział o tym wszystkim natychmiast chciałby zapieczętować Chōmei w samym sobie, wiec ta opcja odpada. Drugą osobą jest Itachi, który poluje na Ogoniaste Bestie więc nie ma szans, żeby go o to poprosić. Coś pominąłem?
-W rzeczy samej... Jesteś klonem więc nie możesz używać technik sensorycznych na wystarczająco wysokim poziomie, który pozwoliłby ci wyczuć zbliżającą się do wioski niesamowicie silną chakrę. To Sharingan.
-Do kogo on należy?
-Teraz to nie jest ważne. Dowiesz się w swoim czasie. Najważniejsze jest to, że z całą pewnością nam pomoże.
-Ostatnie pytanie, ile czasu zajmie mu dotarcie do wioski?
-Myślę, że za nieco ponad 2 godziny powinien pojawić się na arenie.
-Dlaczego miałby właśnie na... nie ważne, nie mamy czasu do stracenia. Mam już plan. Dziękuję za pomoc i do usłyszenia -kończąc rozmowę zerwał połączenie z Kuramą. W czasie prowadzenia swojego wewnętrznego dialogu Hatake dowiedział się jaki jest stan pacjentki po czym poinformował Hokage o swojej decyzji. Dyskutując nad rozwiązaniem doszli do wniosku, że najlepiej będzie kontynuować turniej po to, aby dostarczyć zgromadzonym widzom jak największą dawkę emocji. Po podjęciu decyzji ta dwójka wraz z Sakurą i Shizune która skończyła już zszywać Fū ruszyła szybkim krokiem na stadion, najprawdopodobniej by ogłosić swoją decyzję.
Tymczasem Black mając już wolną drogę ruszył do sali gdzie znajdował się umierający jinchuuriki. Pomieszczenie to wyglądało jak każda inna sala szpitalna, ściany pomalowane były na stonowany, kremowy kolor z kilkoma zawieszonymi obrazami przedstawiającymi piękno łona natury. Dookoła łóżka rozstawiona była medyczna aparatura do podtrzymywania życia, natomiast sama poszkodowana przykryta była śnieżnobiałą kołdrą. Klatka piersiowa pozostała odsłonięta gdyż duża rana ciągnąca się od linii piersi do pępka potrzebowała jak najwięcej tlenu by poprawnie się zagoić Chociaż to było bezcelowe, gdyż ona i tak nie będzie się tym już przejmowała Nie przeżyje. Niestety. Obiecany jej pojedynek, który miał odbyć się po upływie równo roku nigdy już się nie odbędzie. A przynajmniej nie z nią jako jinchuuriki.
Naruto odchodząc jak najdalej od leżącej na łóżku kunoichi by nie wywołać u niej jakichkolwiek komplikacji wykonywaną techniką wykonał serię pieczęci wypowiadając jej nazwę
-Kuchiyose no Jutsu! -tuż obok niego z tumanu białego dymu wyłoniła się postać żaby
-Witaj Gerotora, mam dla ciebie zadanie -zaczął
-Witaj Naruto, to twoje pierwsze bezpośrednie przywołanie mnie, w czym mogę ci pomóc?
-Widzisz tą dziewczynę leżącą na łóżku? Jest umierająca i nie można jej pomóc. Problem polega na tym, że jest jinchuuriki i gdy umrze jej bestia wyjdzie na wolność w środku wioski. A jakby sam fakt ataku bestii na wioskę był zbyt mało problematyczny, to znajdują się w niej osoby chcące zgarnąć ogoniastą bestię dla siebie, a na to nie mogę pozwolić. Przechodząc do sedna, jesteś żabim Strażnikiem Pieczęci i nie ma na świecie lepiej wyszkolonej osoby w Fuuinjutsu od ciebie. Chcę abyś przez następne 3 godziny utrzymywał pieczęć Biju, zamykając Nanabiego w ciele dziewczyny. Tylko tyle. W tym czasie załatwię wszystkie inne sprawy związane z przeniesieniem siedmioogoniastego do innego jinchuuriki. Nie będzie to dla ciebie problemem?
-Myślę, że spokojnie dam radę tyle wytrzymać, o pieczęć nie musisz się martwić, tylko.. zrób całą resztę właściwie.- żaba w odpowiedzi dostała kiwnięcie głową. Widząc, że Naruto zrozumiał wszystko, podeszła do Fū i zaczęła proces umacniania pieczęci. W tym samym czasie Blondyn nie chcąc marnować więcej czasu wyjął z kabury kunai Latającego Boga Piorunów po czym rzucił nim w białe drzwi. Już po chwili pojawił się obok niego oryginał, który myśląc, że zostanie przyzwany dopiero w sytuacji kryzysowej ustawiony był w pozycji umożliwiającej natychmiastowy atak.
-Kyu, przekaż mu wszystko -zwrócił się w podświadomości z poleceniem, sam nie zamierzając marnować czasu jednocześnie kierując się w stronę drzwi. Wyciągając z nich kunai zwrócił się jeszcze do oryginału- Chroń tego pomieszczenia, gdyby ktoś próbował się tu dostać złap go w iluzję przedstawiającą wszystko w jak najlepszym porządku oraz zasugeruj, że intruz miał coś do zrobienia w innym miejscu. To powinno załatwić sprawę. Jeszcze jedno, być może będę cię jeszcze potrzebował. Mam przeczucie, że to nie będzie zwyczajna walka...
Uznając, że rozmowa na tym się skończyła, otworzywszy drzwi szybkim krokiem ruszył w stronę areny, gdzie miał się odbyć jego pojedynek, oraz gdzie miał się pojawić tajemniczy Sharingan

CDN

_________________________________________________________________________________
Od autora.
Notatkę dedykuję wyjątkowej osobie, która powstrzymała mnie od zrobienia czegoś wbrew sobie już w zalążku. Kaja Jelonek, dziękuję za przypomnienie mi, że robię to wszystko tylko dla siebie, że piszę tylko dla siebie. I dopóki robię to właśnie w ten sposób, jestem przekonany co do jakości notatek. W końcu, chcę stworzyć historię inną niż wszystkie umiejscowione w uniwersum Naruto. Chcę stworzyć taką historię, którą sam zawsze chciałem przeczytać, a nie mogłem, ponieważ każdemu wynalezionemu przeze mnie blogowi czegoś brakowało. Już wiem czym jest magiczne "TO COŚ", dzięki temu wiem co mam dalej robić.
Do usłyszenia, nowa notka pojawi się w najbliższym wolnym czasie. Be ready niggas! :)